Logo najpierw towarzyszące Świętu Człowieka, a potem Gdańskim Areopagom, powstało z początkiem 2000 roku. Znak przedstawia uskrzydlonego człowieka, który w dłoniach dźwiga kamień. Kamień wyraża powinności, jakie niesie człowiek, a anielskie skrzydła prawa, czyli to, co pomaga te obowiązki udźwignąć. Tylko jednak oba te atrybuty - kamień i skrzydła - pozwalają mu zachować godną, pionową postawę.

Gdy w wiosenne przedpołudnie 2000 roku doktor Andrzej Drzycimski otworzył album poświęcony Drzwiom Gnieźnieńskim, a na fotografii zobaczyliśmy dwie dłonie w geście soczystego dialogu - dłoń św. Wojciecha, symbolizującą Boski porządek świata, i Ottona III, uosabiającą to, co w życiu grzeszne - pomyślałem, że to jakieś Boskie natchnienie. Byliśmy mu posłuszni. Doktor Drzycimski nie opuścił nas już do końca imprezy. W ten sposób zrodził się drugi rozpoznawczy znak Święta Człowieka, a później wszystkich publikacji areopagowych - fragment obrazu z Drzwi Gnieźnieńskich.

Drzwi Gnieźnieńskie stały się później ważnym akcentem Święta Człowieka. Do Gdańska przywieziono jedyną kopię tych wrót. Eksponowano je w Dworze Artusa podczas uroczystości proklamacji Karty Powinności Człowieka, na wspomnienie, iż Polska świętuje w 2000 roku nie tylko Wielki Jubileusz, ale i rocznicę przyjęcia chrztu. Później, te same drzwi zainteresowani mogli obejrzeć z bliska podczas ich prezentacji, która odbyła się w ramach Święta Człowieka.

ks. Witold Bock
współorganizator Święta Człowieka i Gdańskich Areopagów
duszpasterz dziennikarz